Hallo allemaal,

Tijdens het trainen overkomt het ons een enkele keer wel eens dat er iemand valt. Maar op 13 februari, de verjaardag van Joop Raaphorst, maakten we het bij de basistrimgroep bont. Binnen twee, drie seconden vielen twee mensen – in volgorde Rob en Ans – over een plantenbak. Rob had ‘m in het halfduister niet opgemerkt en Ans had niet eens gezien dat Rob was gevallen toen ze, om zich heen kijkend, over de bak kukelde. Resultaat: Rob een flinke hoofdwond en Ans een pijnlijke arm. Gelukkig kwam de plantenbak er zonder kleerscheuren vanaf. En Ans en Rob liepen de eerstvolgende training al weer mee.

Henk Zwijnenburg

1. Nieuwelingen
   In de achterliggende maanden hebben we geen nieuwe leden mogen begroeten. Wel hebben we een aantal keren mensen mogen begroeten die één of meer keren meetrainden als voorbereiding voor de Golden Tenloop die met Hemelvaartsdag in Delft wordt gehouden.
   
   
2. Sportieve prestaties
   Hieronder weer verslagen en uitslagen van loopjes en lopen waaraan leden van onze club in de afgelopen maanden hebben meegedaan. Natuurlijk is dit overzicht zo compleet als mijn tamtam reikt en die reikte dit keer niet erg ver. Heb ik zo slecht geluisterd of tamtammen jullie te weinig of te zachtjes? Sta je er dus niet bij dan heeft jouw uitslag mij niet bereikt. Geef dus, als je in het vervolg ook in het ‘Felixertje’ vermeld wilt worden, even via de mail aan mij door waar en wat je hebt gelopen. Het is toch leuk om in de Felix-annalen terecht te komen!!
   
   CPC-loop
   ’s Morgens was het weer niet bepaald lekker te noemen. Het was buiig, dus de kindjes die de 1 en 2,5 km liepen werden behoorlijk nat. ’s Middags sloeg het weer compleet om en was het droog en aardig loopweer, dus onze lopers en loopsters hadden mazzel met het weer.
   * Tamara en Yvonne Havinga alsmede en Rob Bloot liepen mee op de 5 kilometer. Tamara en Rob finishten samen in een tijd van 37:09 minuten. Yvonne was volgens de uitslagenlijst maar liefst twee seconden trager dan Tamara en Rob, maar ik ben van mening dat ook zij als eindtijd 37:09 minuten behoort te krijgen. Waarvan acte.
   * Frank Foole liep mee op de 10 kilometer. Frank kwam over de eindstreep in een netto tijd van 51:13 minuten.
   * Op de halve marathon hadden we twee Felix-deelnemers, te weten Annemieke v.d. Plaat en Joop Raaphorst. Joop was nipt de snelste van deze twee; hij deed over de 21,1 kilometer 2:01:04 uur. Annemieke zat hier met een eindtijd van 2:05:17 uur kort achter.
   
   Van der Windt Verpakking Run
   Tongejonge, dat is een mondvol voor een loop over tien kilometer. Maar dat is dan wel de 500^e finish in het 50^e loopjaar van Joop Raaphorst. En als het niet z’n 500^e finish was geweest, dan had ie het niet eens aan me doorgegeven, dus het is maar goed dat het zijn 500^e finish was!! Maar goed, Joop heeft in zijn mooie Westland vanuit Naaldwijk tien kilometer gelopen. Hij finishte met rugnummer 1083 op een 276^e plaats. En dat deed hij in een tijd van 55:37 minuten, en dat is een hele mooie tijd (vind ik). Jammer genoeg hadden ze op deze afstand geen verdeling in leeftijdscategorieën, dus hoe hoog Joop zou zijn geëindigd in de categorie 65 of 70+ dat zal nooit bekend worden.
   
   
3. Herinneringen/anekdotes
   Hieronder vind je een mooi, maar toch ook wel enigszins weemoedig stukje van Joop Raaphorst over zijn schaatscarrière.
   
   
   

             Mijn schaatszwanenzang

                          1 februari 2018

Hedenmorgen heb ik mijn laatste rondjes op de Uithof in Den Haag geschaatst. Niet dat ik zelf het eindeloos draaien van de rondjes daar niet meer leuk vind maar meer dat mijn benen daar anders over zijn gaan denken.
Met het jaar is de stabiliteit van de enkels afgenomen en idem dito mijn evenwichtsgevoel. Dat betekent dat ik mijn slagen niet meer af kan maken, het bochten lopen nauwelijks meer lukt en dat ik aan de buitenzijde van de baan ‘krabbelend’ enige voortgang boek. Met afgunst kijk ik dan naar de ‘treintjes’ aan de binnenzijde waarvan ik lang deel uit kon maken. Het moment van stoppen met deze sport is dus aangebroken en na zo’n zeventig jaar schaatsplezier rijd ik nu als een stervende zwaan het definitieve grote wak in. Het klapwieken is voorbij en de klapschaatsen worden aan de wilgen gehangen.

Rest mij dan nog het kunnen terugkijken op een aardig schaatsleven. Dat begon al in de tweede helft van de veertiger jaren toen er nog echte winters waren. Wonend op de grens van Den Haag en Loosduinen waren de sloten al snel bevroren en werd ik door mijn vader op een paar houtjes (Friese doorlopers) gezet en “Jopie had er schik in” vertelde hij later. Ik scheen het zo leuk te vinden dat ik al een keer mee mocht met hem en wat familie om vanuit de bosvijver in het Haagse Bos via de Schenk naar Leiden te schaatsen. Hier en daar klunend een bruggetje over en achter de rug van mijn vader en mijn broer schaatsend Leiden gehaald. Ik was natuurlijk beretrots maar vond het wel prettig dat we met de bus terug gingen. Wij woonden toen aan de Loosduinse Trekvaart en die vroor bij een flinke winter gewoon dicht (de elektriciteitscentrale loosde nog geen warm water) waardoor wij voor de deur konden schaatsen. Bij een paar graden onder nul gingen de ondergespoten tennisbanen op park Hanenburg al open voor het ijsvermaak waar ik dan met een paar broers naar toe trok.  Tijdens de Elfstedentochten 1954 en 1957 hing ik met mijn oren aan mijn zelfgebouwde radiootje om naar de geweldige prestaties van Jeen van den Berg en consorten te luisteren. Zo’n tocht over 200 km leek mij fantastisch. Gelukkig werd in 1961 de Jaap Edenbaan in Amsterdam geopend waardoor wij al in de herfst op het ijs terecht konden.

Toch moesten wij nog twee winters wachten maar op 18 januari 1963 was het toch zover: de 12^e Elfstedentocht werd uitgeschreven! De dag ervoor reisde ik met mijn broer per trein naar Leeuwarden en hadden al snel de Elfstedensfeer te pakken. Overnachten bij onbekende mensen en in het holst van de nacht naar de startschuur van waaruit wij om 06.30 werden losgelaten. Het werd een ijzingwekkende tocht met strenge vorst (-19  ͦC) bij de start en een snerpende oostelijke wind. De kwaliteit van het ijs was erbarmelijk en onbeschrijfelijk slecht: veel opgevroren sneeuwranden en scheuren. In het nog complete donker viel je zowat van de ene scheur in de andere en soms in twee tegelijk.

Nog voordat ik Sneek bereikte was ik al zo’n twintig keer tegen de ijsvlakte geknald. Na een half uur wachten in Sneek op mijn zoekgeraakte broer besloot ik zonder hem de tocht voort te zetten. 

IJlst, het Slotermeer, Sloten, Heegermeer, de Fluessen en de Galamadammen; het werd een gevecht. Langs de zuidwestkust  nam de sneeuwval zodanig toe dat er niet meer normaal geschaatst kon worden en door de sneeuwstorm was ook het zicht slecht. In Workum bleek de stempelpost opgeheven omdat de tocht  afgelast was vanwege de barre weersomstandigheden. Reinier Paping zou de tocht winnen waarvan slechts 57 wedstrijdrijders en 69 toerrijders de finish haalden. De overige 9736 hebben de strijd moeten staken. Het werd een (koude) belevenis die ik mijn leven lang niet zal vergeten.

Toch wilde ik hem ooit uitrijden want het Elfstedenvirus had mij te pakken. Jaar in jaar uit trainde ik er voor en vanaf 1968 voor de conditie bij Trimclub Felix. Winters kwamen en gingen weer voorbij. Soms wel met ijs en schaatstoertochten maar nooit ‘De Tocht der Tochten’! Schaatsen deed ik genoeg zoals tijdens de ‘Haagse Uithoudingsvermogen Vierkamp’  in de tachtiger jaren. Na 22 jaar werd het wachten en al het trainen beloond: op 21 februari 1985 kwam de 13^e Elfstedentocht: “It Sil Heve”.  Inmiddels lid van de Elfstedenvereniging kwam ik om 06.30 uur aan de start. Ik zal nooit beweren dat 200 km schaatsen een makkie is maar met redelijke omstandigheden (lichte dooi, mist maar wel veel water op het ijs) is het voor een goed getrainde schaatser te doen als je er een lange dag werken voor uit trekt. Zo haalde ik dan toch mijn fel begeerde Elfstedenkruisje.

Dat kon ik op 25 februari 1986  tijdens de 14^e Elfstedentocht herhalen.  Ook aan de 15^e Tocht op 4 januari 1997 zou ik meedoen, maar door een opgelopen enkelblessure tijdens de kerstcross bij Felix moest ik halverwege opgeven en kon mijn trilogie niet voltooien. Toch maar weer doortrainen en tochten rijden in de winters dat het mogelijk was. De Nieuwkoopse Plassen, de Rottemeren en de Vlieten in het Westland kon ik zowat met de ogen dicht rijden. Het werd deelnemen aan andere evenementen met schaatsen zoals de wintertriatlon. In 2012 schaatste ik mijn laatste  toertochten o.a. in Ankeveen en Aarlanderveen. Je blijft dan hopen op de 16^e Tocht maar die zal ik dus schaatsend niet mee maken. Hoe mooi zou het zijn als ik deze tocht voor het eerst in mijn leven live op de tv kan volgen zonder al die ontberingen zelf aan den lijve te ondervinden! Mijn 55-jarig lidmaatschap ven de Elfstedenvereniging zou kunnen worden opgezegd maar daarmee geef ik dan ook mijn gegarandeerde startplaats in groep 1 van de 30.000 toerrijders op voor de eerstvolgende tocht. Dat voelt toch als verliezen!

4. Planning trainingen komende maanden
   Op zaterdag 2 juni gaan we trainen in Meijendel. Reden hiervoor is een groot toernooi bij DHL, waardoor alle kleedruimte op die dag bezet zal zijn.
   PMPMPM 23 juni
5. Prestatieloopjes komende maanden
   Ik heb weer een luie bui, dus heb ik niet gezocht naar loopjes die niet al te ver uit de buurt worden gehouden. Maar mocht je plannen hebben om ergens te gaan lopen, geneer je dan niet en zoek gewoon een leuk loopje op internet. Of je weet er zonder mij en zonder internet ook eentje te vinden. Geef wel de uitslagen die je loopt aan mij door, hoe goed ze ook zijn. Ook minder goede uitslagen zijn leuk om te melden. De top drie halen de meeste van ons toch niet (meer).
   
   
6. Kopij volgende nieuwsbrief en nieuwe ideeën
   Je kunt kopij voor de volgende nieuwsbrief bij mij aanleveren tot in elk geval eind juli 2018 (Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.).